بررسی کمی و کیفی پسماندهای روستایی استان هرمزگان و ارایه راهکار مدیریتی

زمینه و هدف: مدیریت پسماندهای روستایی در سطح یک استان، به­دلیل پراکندگی مراکز تولید پسماند و همچنین تنوع ترکیب پسماند تولیدی از اهمیت و پیچیدگی زیادی برخوردار است. هدف از این تحقیق، بررسی مدیریت پسماند جامد در روستاهای استان هرمزگان و ارائه راهکارهای مدیریتی می­باشد. مواد و روش­ها: 26 روستا از نقاط مختلف استان به­عنوان روستاهای نمونه انتخاب شدند. یک پرسشنامه برای مشخص شدن وضعیت موجود دفع پسماند در مناطق روستائی تهیه و بین هر یک از 26 دهیاری روستاهای نمونه تقسیم شد. به­علاوه نمونه­گیری از پسماندها به­صورت 7 روز پی­در­پی، در چهار فصل سال انجام یافت. نتایج حاصل از آنالیز فیزیکی و شیمیایی و نیز پرسشنامه­ها، به­عنوان اطلاعات خام اولیه برای بررسی وضع موجود و نهایتاً ارایه راهکارهای مناسب برای سیستم مدیریت پسماند روستایی در استان هرمزگان استفاده شد. یافته­ها: در روستاهای نمونه نرخ تولید پسماندهای خانگی حدود 3/617 گرم به ازای هر نفر در روز می­باشد. در مجموع 360 واحد تجاری در روستاهای نمونه استان وجود دارند که مقدار کل زباله تجاری تولیدی توسط آن­ها 3816 کیلوگرم در روز است. همچنین میانگین پسماند پزشکی حدود 8/8 کیلوگرم به ازای هر واحد بهداشتی می­باشد. ترکیب پسماند در روستاهای نمونه عبارت است از: مواد فسادپذیر 77/43، کاغذ و مقوا 72/9، پلاستیک 62/9، چوب 20/6، فلزات 44/10، شیشه 90/7، لاستیک 58/5 و منسوجات 79/6 درصد. بحث و نتیجه­گیری: توصیه می­شود که در برنامه پنج ساله اول، جداسازی از مبدا شامل پسماند خشک تفکیک­پذیر (پلاستیک، کاغذ و فلزات) و پسماندهای تر انجام گردد و جداسازی از مبدا برای سایر ترکیبات پسماند مثل چوب، لاستیک، شیشه و منسوجات در برنامه پنج ساله دوم اجرا شود. از نظر اقتصادی، زباله­سوزی همراه با بازیافت انرژی، گزینه مناسبی برای دفع پسماند مناطق روستایی در استان هرمزگان نمی­باشد. با توجه به سهم کم پسماند خشک، در دسترس بودن زمین مناسب و نیروی کار ارزان در مناطق روستایی، کمپوست با فن­آوری ارزان برای این مناطق توصیه می­شود.